بسم الله الرحمن الرحیم

هر بلایی که بر تو نازل می شود ؛ متناسب با آن منیتی است که در توست . یعنی خداوند مهربان آن بلا را می فرستد تا روح تو را از آن منیت آزاد کند . مثلا در جایی دستت می سوزد ؛ چون این دست با انگشترها و دستبندها ی گرانبها دلی را سوزانده یا با این دست گناهی مرتکب شدی ، لذا باید آتش مادی این دست مادی را بسوزاند تا آن خیری که از تو رفته باز گردد . آنجا که میدانی باز می شود و آبرویی از تو ریخته می شود ؛ درد و داغی و سوزش این درد ، آن تعلق غیر خدایی که در قلب تو رفته را می سوزاند و قلب ارتقاء پیدا می کند . آنجا که منیت تو از نوع خودبزرگ بینی و تکبر است ، آتش حقیر شدن این منیت را از تو می برد . یعنی میدانی باز می شود و تو حقارت خودت را می بینی و این تکبر از تو می ریزد و قلب صفا پیدا می کند . آنجا که در عشقی شکست می خوری ، قلب تو در این فراق و سوختن  به بی نهایت رشد و ارتقاء می رسد و به دنبال آن صفا می گیرد و عشق حقیقی را به تو نشان می دهند  . به همین گونه وقتی قلب تو رفته رفته در میدان های مختلف زندگی از منیت ها آزاد شد و صفا پیدا کرد و نور گرفت ؛ یک دفعه روی حقیقی دنیا را می بینی و دیگر در هر میدانی گیج نمیزنی ، بلکه سنجیده و درست عمل می کنی .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: